« زمین و آسمان شایسته انسان نیست » *

سگ های پوشالی / فیلمی از سام پکین پا / بعد از 35 سال از ساخته شدنش تازه دیدمش / اونم چون تو نشریه محبوبم راجع بهش نوشته بود و من هم سفارش کردم بیارن واسم و ... / دیدمش امروز / یه وی - اچ - اس - با کیفیت پائین/ فیلم درباره اینه که دنیا مکان امنی برای آدم های سر به زیر نیست / درباره این که وقتی کسی با نگاه تمسخر آمیز و پوزخند به تو خیره شد / نگاهت را ندزد / کنار نکش / کوتاه نیا / اگر همون دفعه اول کوتاه بیای / اون وقت متجاوز ، به خنده و شیطنت های جزئی و مزاحمت های خفیف و سر به سر گذاشتن اکتفا نمی کنه / حریم خونه ات رو تسخیر می کنه / و در نهایت قصد جونت رو می کنه / فیلم همچنان درباره اینه که فاصله معصومیت و قساوت ناچیزه / که اگه موقعیت اقتضاء کنه هر آدم بی آزاری به دژخیمی تمام عیار تبدیل می شه / و چه بسا این وضعیت ، اقتضای ذاتی زندگی و دنیای ماست/ در هر حال مسأله اینه / هممون توانایی جنایت داریم / در ابعادی که تصورش را هم نمی تونیم بکنیم / فقط کافی است تو شرایطش قرار بگیریم / تا پرده از ظاهر آرام و بی آزارمون کنار بره / شاید واقعاً گاهی چاره ای جز سلاخی همدیگر نداریم / .../ .../.../ صحنه زیبایی تو فیلم هست / در نمای تار و محوی که صفحه پر میکروبی زیر میکروسکوپ جلوه می کند و در پی وضوح تصویر در می یابیم که نمای شهر کوچکی از بالاست

از لائو تزو فیلسوف چینی *